Koen pakt zijn leesbrilleke…. Een momentje….
Het is halftien en we hebben net zalig gegeten, gelachen…
Koen: Ah Lieve, dat is een goed begin van
nen blog. Hoe vond jij het vandaag ?
Lieve: super, he, Koen…. We jeunen ons… Van
als we opstaan tot we gaan slapen. Vanmorgen weeral een lekker ontbijt,
geroosterde broodjes, zuiverzoete honing, rijst met kokos, en banaantjes die
smelten in de mond… We worden gesoigneerd als prinsen en prinsessen. De busjes
en den jeep stonden om halftien klaar om
ons naar de gibsycommunity te brengen.
Koen: Ja, da was interessant. We werden er
goed onthaald. Met dansjes en een speech over het project. Naga vertelde ons
hoe ze meer dan 50 huizen bouwden en op die manier een eerste ‘vaste stek’
creërden voor hen. Ook de vrolijke discipline in het schooltje was opvallend.
Lieve: Ja, de oogskes blonken… van de
enthousiaste kindjes, hun fiere leerkrachten én van ons… Daarna ging het
richting leprozendorp,he. Zoveel
veerkracht en kracht … Een tweede leven bouwden velen van hen daar op.
Koen: Als je weet dat de leprozen verbannen
werden uit hun dorp en letterlijk ‘in de goot’ moesten overleven. Dan is het
toch een wonder hoe die gemeenschap er nu uitziet. Ze worden niet meer gestigmatiseerd.
Ze krijgen de nodige verzorging, waardoor de ziekte niet meer besmettelijk is
én ze kunnen een nieuw leven en zelfs een nieuw gezin stichten.
Lieve: Daarna ging het terug richting
guesthouse, langs de drukke weg vriendelijk toeterend, en Amy zag er zelfs een
echte olifant in een voortuintje.
Koeien, zeemvellen en andere (ja, ook zwart-witte), … We hebben schatten van
voorzichtige chauffeurs die drempels en putten omzichtig vermijden.
Koen: Vanmiddag was het eten ook al super.
Met rijst in karnemelk en ook rijst met curry. Rode bietjes en uitjes,
papadums, vis. En altijd wel een beetje gember of enkele curry-leaves in een
gerecht. Vanmiddag kregen we te horen dat het programma wat veranderde.
Lieve: Aan de Indische timing zijn we al
wel wat gewend… hoewel : het valt echt wel heel goed mee. Ik verdenk er niet
zozeer de Indiërs, maar wel onze Vlaamse mannen van om éérst het shoppen in de
planning op te nemen, en pas daarna de tempel te bezoeken. Zo bleef het uurtje
shoppen “gecontroleerd”… Toch vreemd dat
Philip en Koen ons dat kwamen meedelen. Allicht hebben ze het met Charles op
een akkoordje gegooid J
Koen: Het is een hele onderneming om naar
het centrum te rijden van het klein provinciestadje Tirunelveli met zes miljoen
inwoners. We zouden mogen rijden met ons Europees rijbewijs, maar ik raad het
niemand aan. En dan het centrum : heel veel mensen met daartussen een straat
vol verkeer. Een mengeling van oude wrakken van bussen, kleinere wagentjes,
taktaks (gemotoriseerde driewielers) en heel veel bromfietsen en fietsen.
Lieve: Eén straatje te voet langs
winkeltjes en kraampjes, en we hielden het voor bekeken. Potys, de grote
winkelzaak met stoffen, sari’s, sjaals en tuniekjes, kon ons meer bekoren.
Zoveel goede raad en advies krijg je bij ons niet hoor…
Op blote voetjes ging het daarna naar de
tempel. Onze reisbegeleider Radnavil gidste ons doorheen een doolhof van straatjes
binnenin de tempel. Mystiek, witte stippen, een korte introductie in het
Hindoeïsme (maar daar weet jij meer van, he, Koen) en als kers op de taart een
zegening door de olifant en Heleen die weeral haar grenzen verlegde ….
Koen: Wat wordt het vanavond. Een spelletje
weerwolven (zoals gisteren) of samen iets drinken ? Ik zie in ieder geval dat
de dames hier een modeshow opvoeren met hun nieuwe aankopen, terwijl Wimala
uitleg geeft hoe je een sari moet draperen.
Lieve: zijn dat je voet- of schoenzolen…?
Tijd voor een douchke, zeker? Of Hilde zal denken dat ze met zwarte Piet in bed
ligt…
Koen: Goed advies !
Koen Oosthuyse en Lieve Borremans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten