Opnieuw richting India:
Om 8.30u paraat aan de parking van de
schapenweide van DSI. Iedereen was goed op tijd. De bus kwam met enige
vertraging aan maar alle bagage geraakte in de bus. Klaar voor de busrit naar
Amsterdam.
Op het vliegveld aangekomen leek alles
vlekkeloos te verlopen tot bleek dat Heleen extra beenruimte nodig had op het
vliegtuig. Een dame begon zich met de vraag te bemoeien. Heleen zou thuis
moeten blijven want ze had geen business seat aangevraagd. Na veel gepalaver en
over en weer getelefoneer kon Heleen op eigen risico toch proberen of ze in het
vliegtuig kon zitten. Ondertussen hadden we al een actiecomité opgericht en
waren we van plan het vliegtuig aan de grond te houden indien ze geen valabele
stoel voor haar konden organiseren. Maar
zover is het niet gekomen. Heleen paste in een stoel waar er extra beenruimte
voorhanden was. Iedereen content dus.
Van zodra in het vliegtuig was iedereen
super vriendelijk en bezorgd. In Dubai en India werden we zowaar geëscorteerd
om overal naar toe te gaan. Eens in Trivandrum stond Mr Charles ons breed
lachend op te wachten. De valiezen werden op het dak van de bussen gestapeld.
Een klein probleempje: het goot pijpenstelen. Niemand wist goed welke valiezen
in de bus of op het dak lagen. Enige ongerustheid ontstond. Gelukkig duurde de
stortbui niet lang.
Aangekomen in het hotel in Kovalam was voor
enkelen onder ons het bed zeer welkom. 36 uur onderweg zonder slaap begon zijn
tol te eisen. Anderen hadden wat werk om
de natte kledij uit te stallen in de kamer. Een powernap van een uurtje deed
wonderen. Dan een heerlijke maaltijd met zicht op zee. Een frisse duik (hoewel
het voelde aan als een heerlijk bad) in de zee was heerlijk. De eerste cadeaus
voor het thuisfront werden gekocht.
’s Avonds opnieuw een heerlijke maaltijd
aan de kust, een glaasje wijn, een frisse pint. Een perfecte start voor een
goede nacht.
Na een heerlijk ontbijt vertrokken we
eindelijk richting SCAD. De indrukken onderweg zijn indrukwekkend. Het getoeter
langs de weg, de koeien ( de remtesters zoals die dieren hier worden
beschreven) die de weg oversteken, het vlees en de vis langs de weg, in foto’s
niet te vatten.
Het welkom in SCAD is voor ervaren
scadreizigers nog altijd even indrukwekkend. Kinderen en begeleiders staan ons
op te wachten met muziek, bloemenkransen en kaarslicht om ons hartelijk te
verwelkomen.
Eens aangekomen staat Wimela klaar om ons
te verwennen met een heerlijke maaltijd. Kleurig, geurig en bijzonder
smakelijk. De rest van de kookploeg is apetrots als de gasten tevreden zijn.
Prince nam ons al mee naar 2 kinderen die
een paar jaar geleden door Dr Luc geopereerd waren. Het jongentje met de
orthese was gelukkig om te tonen hoe vlot hij kons stappen. Zijn vader dankte
nog eens uitvoerig voor de inspanningen. Ook het meisje met de klompvoet was
zeer gelukkig dat ze nu mooie sandaaltjes kon aandoen en vlot kon stappen.
Ondertussen konden we met de groep al eens
stilstaan bij de ervaring van de eerste dagen in India. Heel opvallend hoe
divers de ervaringen zijn. Mooie natuur, vuiligheid langs de weg, fier volk,
hartelijke mensen, goede bankier, sfeer in de groep prima,…
Tot een volgende
Geen opmerkingen:
Een reactie posten