Reflectie

Net terug thuis gekomen van een zeer mooie India reis. 
De laatste dag zag ik een kalender van Kerala, de staat waar we op het einde verbleven. De slogan die erbij stond was 'Kerala, Gods own country'. Wat mij betreft geldt deze slogan ook voor Tamil Nadu (waar we het grootste deel van de reis waren). 

Het was een reis met een boeiende groep mensen. Velen kenden elkaar op voorhand niet, toch bleek de groep zeer goed samen te hangen. Een groep met aandacht en zorg voor elkaar. Een groep die verder wilde kijken dan de eerste blik. Een groep die kon relativeren wat ze zag, kijken voorbij het cultuurverschil. 

We komen terug met heel wat herinneringen aan onze reis. 
Herinneringen aan SCAD, de organisatie waarmee we samenwerken en waarvan we diverse projecten bezochten. Een organisatie die aandacht heeft voor mensen die anders van aandacht verstoken blijven. Een organisatie die mensen de kracht en de mogelijkheden heeft om hun leven in handen te nemen. Of het nu gaat over mensen uit de zoutmijnen, leprozen, zigeuners, of mensen met een beperking. 

Herinneringen aan het verkeer in India. Het verkeer is er altijd ongelofelijk, en soms ook echt gevaarlijk. Iemand uit onze groep had in een artikel gelezen dat je in het verkeer in India maar drie dingen nodig hebt: een goede toeter, goede remmen en 'good luck'. Toen de remmen van een busje het in de bergen begaven, hebben we ondervonden dat zelfs twee van de drie volstaan. 
Regels zijn er niet (of wij begrijpen in elk geval niet wat de regels zijn), koeien en geiten, voetgangers, fietsers, honden, auto's, tuktuks, bussen, vrachtwagens … alles door elkaar en eigenlijk in alle richtingen. Hier krijg je een GAS boete als je toetert. In India zou de staatskas onmiddellijk overvol zijn met zo'n maatregel. 

Herinneringen aan de verschillende landschappen, van drukke steden tot drukke dorpen, en drukke wegen die de twee verbinden (lintbebouwing is niet enkel iets van Vlaanderen), maar zeker ook heel mooie natuur. Van de kust tot de bergen. Grote waterpartijen, mooie theeplantages, natuurreservaten, veel dieren, veel vogels. 

Herinneringen aan lekker eten. Altijd uitstekend eten, soms heel verassend (zoals de 'sissler', een stoofpotje gekookt in een koolblad, dat heet stomend op tafel wordt gezet). Veel nieuwe smaken en geuren. 

Maar vooral herinneringen aan de vele mensen die we mochten ontmoeten. Open mensen, vriendelijke mensen, altijd dienstbaar, soms nieuwsgierig (vooral in die plaatsen waar we zowat de enige westerse toeristen waren … vele keren werden we gevraagd om met hen op de foto te staan … we waren een beetje een curiosum). 
Mensen die - net als ons - in hun land iets van hun leven maken, mensen die op zoek zijn naar geluk, mensen die iets willen betekenen voor elkaar. 

Blij met deze intense en mooie ervaring !

 

Philip Vanneste

 

laatste 1,5 dag

laatste 1,5 dag 

Kovalam, India op zijn toeristisch...

Een namiddagje luieren aan zwembad of een wandeling langs het strand of in het dorp ... voor iedereen wat wils.

En natuurlijk .... shoppen.

De volgende dag, voor wie wou, een bezoek aan Trivandrum-stad of een laatste dag luieren of ... Aruvedische massage...

Hilde en Koen kozen voor het laatste en zagen we tegen de middag 'binnenglijden' in totale zen-toestand.

De Trivandrum-bezoekers keerden terug met bewondering voor de bezochte 'art-gallery'/museum en met verhalen over het verkeer maar ook over de geziene tegenstelling qua 'woonst' tussen arm - rijk. Ja het blijft iets speciaals in India.

En 2 Scad'ers - Ann en Nadine -bleven iets langer hangen en bezochten er de zoo, om van dichtbij de exotische dieren te bestuderen die we vaak van veraf fotografeerden.

En toen was er het afscheidsdiner. Philip verwoordde er ons respect en dankbaarheid voor SCAD en dan vooral voor Charles, Radnaville en onze buschauffeurs die zo goed voor ons zorgden tijdens dit laatste deel van onze reis.

Daarna valiezen maken, nog wat soezen en om 00:45 een laatste keer valiezen inladen en met de busjes naar het vliegveld waar we onze chauffeurs nog eens extra bedankten.

Verrassing ons Heleen en 2 begeleiders krijgen voor het eerste deel van de reis een upgrade naar business-class. Emirates India en ons Sarah van reisbureau Omnia Roeselare (en natuurlijk ook Chrispadam) hebben duidelijk met elkaar contact gehad om alles nog vlotter te laten verlopen voor onze terugvlucht, 'zotjes'!!!, om af te ronden met Heleen's woorden.

17 of was het 18 april?

Een bewogen terugrit met de busjes SCAD vanuit Thekkadi naar Alleppi om in te schepen op 'the houseboat' een drijvend huisje in the backwaters van Kerala. Als slagzin 'God's own land' en das niet ver van de waarheid. Je waart je echt in het paradijs, kanaaltjes in alle formaten, rijstvelden afgewisseld met de kleurige Indiase huisjes. Bewoners aan het werk of bezig met hun dagdagelijkse bezigheden zoals afwassen, wassen in de kanaaltjes. En ... rust geen getoeter meer. Een adembenemende zonsondergang en een heel rustige nacht met bewaking van 'bezige' gekko's.

Die ene nacht brachten we door in beperkte groepjes van 6 op de 4 verschillende houseboats, want elke boot meerde aan op een heel verschillende  plaatsen, de SCAD-club werd dus heel even gesplitst.

Een aanrader voor wie naar India reist alhoewel een trip in de kano's = in de kleine kanaaltjes van de backwaters ook een aanrader is.

Morgenstond heeft goud in de mond, ons Ann was vaak diegene die 'het goud' ontdekte. Anderen bleven liever nog wat soezen.

Rond 10:00 meerde de boot terug aan en werden de busjes terug volgeladen met de SCAD-reizigers op naar Kovalam voor onze laatste 1,5 dag.

Foto's worden nog toegevoegd ...

15 april Thekkady van olifanten tot...

Blog 15 april:

Dinsdagmorgen slaagden een aantal moedigen onder ons erin om voor dag en dauw een verkwikkende duik te nemen in het zwembad van ons hotel… Ondanks het vroege uur was het water al aangenaam warm: ideaal om helemaal wakker te worden of misschien voor sommigen het moment om  terug in slaap te vallen J. Het moet gezegd: de afwezigen hadden ongelijk. Van al het geploeter in het water begonnen onze magen natuurlijk te knorren. We werden dan ook verwend met een bijzonder uitgebreid ontbijt.

Met een goed gevulde maag vertrokken we richting …. voor een olifantenritje. Daar toegekomen dachten we aanvankelijk aan Bellewaerde-toestanden waar dierengeluiden ons steevast tegemoetkwamen vanuit een resem luidsprekers. Bij nader toehoren bleken het echter de geluiden te zijn van een serieuse bende goed getrainde krekels die het toch een hele tijd volhielden. Alle aandacht ging vervolgens naar de ons opwachtende olifanten. Er zijn namelijk 2 soorten. Deze met ‘floppy disks’(lees Afrikaanse) en zij die het dan weer moeten stellen met ‘gewone’ flaporen(lees Aziatische). Er werd ons eerst wat interessante uitleg verschaft over de opleiding van de zwaargewichten, die 8 jaar in beslag kan nemen (is dan ook nodig als je in die tijd 50 commando’s onder de knie wil hebben). Bediening gebeurt via mensenvoeten ter hoogte van de gevoelige schuurpapierachtige achterkant van de oren.Wij werden vevolgens vergast op een ritje op de rug van de 3.5 ton wegende mastodont. Problemen om hem te bestijgen waren er niet aangezien er een platform voorzien was en het gewillige dier zich netjes naast het platform kwam opstellen. Wij kwamen traag op gang en zijn in de eerste versnelling blijven wandelen. Kort na de start was er voor enkele dikhuiden een sanitaire stop nodig.Wij kwamen terug op gang met iets minder ballast en dus ook geringere spanning van de buikriem. Voor sommigen werd dit echter het ietsje spanning te weinig, waardoor het harnas rond de bolle buik een eigen leven begon te leiden en de opzittenden iets meer dan gewenst overhelden. De begeleider kon alles tijdig corrigeren en met het nodige angstzweet werd het ritje verdergezet. Terug aangekomen aan de kade bleek het afstappen gemakkelijker te verlopen dan het opstijgen.

De begeleider trakteerde ons vervolgens op een demo en toonde ons hoe jumbo zonder moeite een boomstam van een ton vooruitsleepte en ook hoe hij erin slaagde om met zijn voorpoot de stam efkes te verschuiven. Er lag ook nog een lichter kalibertje van 350 Kgr dat hij zonder al te veel moeite  met enkele tussentijdse slurfbewegingen in de mond nam om er vervolgens mee te paraderen langs de enthousiaste kijklustigen van de SCAD-club ! Dan nog even groeten voor het publiek met opgeheven slurf en opdracht volbracht (voor onze “Memba”, want zo heette het dier)  .Iets verderop was een soortgenoot ons aan het opwachten in zijn nogal kleine badkuip. Daar konden wij hem zelf wassen met mini-schuurborsteltjes.  Nadat het dier gewassen was trakteerde hij ons op een verfrissend stortbad.

EEN BELEVENIS OM NOOIT MEER TE VERGETEN !

Later op de avond waren er dan nog de Kathakali dansers

Kathakali is een opmerkelijk samenspel van drama, dans en ritueel. De personages dragen uitgebreide, beschilderde maskers en verfijnde kostuums.

Het duurt ongeveer 3 uur om een personage klaar te maken.

De personages krijgen 6 jaar opleiding om met hun ogen. De gezichtsuitdrukkingen, de  houding en handbewegingen vormen een belangrijk onderdeel van de dans. De personages zijn  allemaal mannen die ook de vrouwelijke rollen voor hun rekening nemen.

Na dit optreden van de dansers gingen we nog een lekker avondmaal nuttigen

Heleen, Jose en Chris

 

woensdag 16 april

Blog 16/4/2014

Deze morgen had Philip koorts en besloot een dag te rusten. Spijtig want het programma was andermaal zeer gevarieerd.

We hadden zelfs de keuze deze morgen :

-          Ofwel ging je mee op trektocht in de natuur

-          Ofwel ging je varen op het meer

-          Ofwel ging je het dorpje  Kumily bezoeken

De trekkers maakten een hele mooie wandeling door de bergen nabij Teckkady, waar een natuurreservaat is van 950 km2. Er wandelen hier 1000 olifanten rond en 42 tijgers. Nochtans liepen we ongewapend met 3 gidsen het gebied door. Vooraleer we startten kregen we een grote kakki-kleurige  kous, die we in onze schoenen moesten stoppen.  Onder de knie moest je die dan toeknopen. We zagen er bijzonder elegant uit. Een beetje verderop ontdekten we waarom. Hilde besloot om die kous niet aan te doen, want met haar teensandalen zouden die niet passen. De gidsen hielden ons goed in de gaten. Gelukkig, want een aantal bloedzuigers hadden zich op de voeten van Hilde vastgezet en deden zich te goed aan het bloed van een blanke passant. Ook Nadine kreeg bezoek, net zoals Kries en Koen. Eigenaardig is dat je daar niets van voelt en er toch al een wondje is.

De tocht zelf was indrukwekkend, gevarieerd en vol ongekende geluiden. Op bepaalde plaatsen was het geluid oorverdovend. Ongelooflijk dat krekels zo veel geluid kunnen produceren. Daarnaast zagen we sporen van olifanten, een grote variatie aan ongekende boomsoorten, reuzeneekhoorns, vleermuizen die ondersteboven in de stam van de boom hangen… Simon zag zowaar een toekan en was onder de indruk van de slagkracht van zo’n vogel.

We zagen verschillende bijennesten in oude hoge bomen. Het is een hele klimpartij om daar de honing te bemachtigen.

De groep die koos voor de boottocht was al even enthousiast van de ijsvogel, de wilde varkens, de blauwe aap.

Na de verschillende tochten werd ons een zeer kleurige gevarieerde smakelijke maaltijd aangeboden. 

Daarna ging het richting teafactory. Onderweg konden we de mooie plantages bezichtigen. Ter plaatse kregen we de uitleg hoe de thee geplukt wordt, de blaadjes gedroogd en gemalen tot granulaat of poeder. Alles is heel arbeidsintensief. Mensen werken in moeilijke omstandigheden in de warmte, het lawaai en stof. Waar wij denken dat thee gezond is voor ons, voor zij die de bereiding moeten doen is het absoluut niet het geval.

Na een donderbui gingen we opnieuw naar een cultureel evenement. De Martial krijgers brachten een spectaculaire show, een mengelmoes van religieuze rituelen en acrobatie.

De avond werd afgesloten in een schitterend restaurant waar we de locale keuken nog maar eens in al zijn facetten konden proeven. Rijstpannenkoek, groentencurry in verschillende smaken, heerlijke vis, variatie aan desserts. We ronden de avond af met een spelletje kaart en een Kingfisher bier in de polyvalente ruimte van het hotel(feestzaal, slaapzaal voor het personeel, en wie weet wat er nog allemaal in gebeurt).

Morgen gaan we richting backwaters. Iedereen kijkt daar naar uit. Een hele dag en nacht varen in een prachtig natuurgebied.  Hopelijk kunnen de baterijen voor sommigen wat worden opgeladen zodat ze ook de volgende dagen kunnen genieten van het prachtige India.

Groeten van Koen en Hilde

 

 

 

Madurai 14/4/2014

Maandag 14 April 2014,

 

Na een korte afscheidsceremonie voor de guesthouse crue , vertrokken we voor een 3u30 warme busrit naar Madurai, stad met meer dan 1miljoen inwoners, hoofdstad Van Tamil Nadu.  We zagen  het dorre landschap veranderen in een meer ontgonnen groenere omgeving en reden in een nog chaotischer verkeer de stad binnen.  We zagen opmerkelijk veel meer “cycle toucktoucks” .

Tot onze grote verbazing reden we Heritage Madurai binnen. Een resort met villa’s in koloniale stijl, gelegen in een tropische plantentuin.
We werden  verwelkomd met de typische Indische rituelen en met een verfrissend limoendrankje.
Onze bagage werd keurig naar onze respectievelijke kamers gebracht.
We werden  vergast met een verfijnde lunchbuffet: zacht soepje met spicy broodje, tien warme groetenbereidingen, zeven koude groentjes, kip en bijzonder lekkere vis  en als toetje een keuze uit een ruim assortiment desserts  en koffie of thee….
Velen konden niet weerstaan aan een vluggerdje in het  schitterende zwembad!
Algemene beoordeling :“’t is er over, maar we zijn toch zeer content” J
Ook dit is Indië….

Het geplande bezoek aan het Ghandi museum viel in duigen want gesloten wegens Hindoe nieuwjaarsdag, dus danop weg naar de grootste tempel van Tamil Nadu . Een parkeerplaats vinden is hier blijkbaar ook  niet vanzelfsprekend. Charles nam ons mee naar de enige toegankelijke east tower waar massa’s Hindi in rijen aanschoven om de tempel binnen te gaan. Uit noodzaak moest de tempel dus van buitenaf bewonderd worden en werder keurig geshopt in de talrijke omliggende “winkels”.

Aan de zuidelijke toren stond opmerkelijk minder volk in de rij, dus besloten enkelen waaronder wij dan toch binnen te gaan en dit was meer dan de moeite waard!

Vandaag werden we ook  geconfronteerd met  mensen die het duidelijk minder goed hebben

Van op de zevende verdieping met een panoramisch zicht op Madurai by night, genoten we  van diverse variëteiten aan pannenkoeken met diverse (spicy) sausjes.

Met zeven raceten we met de touc touck naar onze verblijfplaats! Een hele belevenis  en bovendien waren we nog eerder thuis dan de minibusjes, althans de onze die niet zonder brandstof was gevallen…

Madurai, een stad vol contrasten die we duidelijk aan de lijve ondervonden

 

Kries en Sonja

Watervallen en Bio-tuinen

Vandaag terug  een bijzonder leuke dag in India.

Bij het verlaten van SCAD merken we onmiddellijk dat het  verkeer nog drukker is dan gewoonlijk.( jaja je leest het echt wel goed: nóg drukker dan gewoonlijk)

Het hyper drukke verkeersmysterie  wordt gelukkig snel opgelost door Charles, onze gids. Hij weet ons te vertellen dat de voorouders vandaag vereerd worden . Dit feest is te vergelijken met Allerheiligen  bij de Christenen.

Keurig uitgedoste families ontmoeten elkaar om gezellig samen te zijn . Sommige hebben hiervoor zowat de helft van hun inboedel verzameld. Je kan het echt zo gek niet bedenken of ze hebben het mee: potten, pannen,…Elk vervoersmiddel  lijkt hiervoor geschikt te zijn.

Zelfs kippen en geiten  mogen vandaag vervoerd worden op de bus. De CEO van De Lijn zou dit waarschijnlijk  een minder leuk idee vinden maar hier lijkt dit de normaalste zaak van de wereld te zijn. Helaas krijgen de dieren een ticketje enkele reis want eenmaal ze hun bestemming bereikt hebben,  worden ze geslacht en met veel smaak opgegeten…

Na een uurtje rijden in het immer spannende Indische verkeer  bereiken we  veilig en wel  onze bestemming  : DE WATERFALLS. Met bijhorend ontvangstcomité: de aapjes! Ze zien er bijzonder schattig uit maar hebben toch een vervelend karaktertrekje: eten wegkapen. Ze deinzen er niet voor terug om het uit je handen weg te nemen en zich daarna vliegensvlug uit de voeten te maken.

De weg er naartoe was een belevenis op zich. Zelden kregen we zo’n mooie natuur te zien .Eenmaal ter plaatse staat er ons alweer een verrassing van formaat te wachten . Want zeg nu zelf: een douche nemen onder een waterval met je kleren aan, tussen Indische vrouwen, dàt is toch niet alledaags… Verfrissend was het in ieder geval! Een bezoekje aan de plaatselijke tempel mag natuurlijk ook niet ontbreken...

’s Namiddags bezoeken we de organic gardens. De verantwoordelijke probeerde ons in het typische Indische Engels uitleg te geven over het project. Boeiend, maar voor sommigen onder ons blijft dit toch een beetje Chinees (en dit in India). We onthouden vooral dat ze ook in India bekommerd zijn om het milieu.

Om ons verblijf in SCAD af te ronden worden we getrakteerd op een quizavond. Vooral de doe-vragen zorgen voor de nodige hilariteit J. Het eerste deel van de reis kan alvast niet meer stuk!

Tot gauw voor meer nieuws!

Heleen en Linda